เพิ่งเข้าใจความเจ็บ ก็วันที่เธอลาจาก
เพิ่งเข้าใจคำว่าอยู่ยาก กะตอนที่บ่มีเธอข้างกาย
ได้เข้าใจความเหงาเข้าใจความเมาเเบบมีความหมาย
กะตอนที่ความฮักเฮา มันพังทลาย อ้ายจั่งได้ฮู้สึก
ได้เข้าใจ ว่าความเจ็บมันเป็นจั่งใด
มันโหดร้าย แฮ่งยามคิดฮอดเจ้า
เพิ่งสิเข้าถึง คำว่า เจ็บปวด
กะตอนที่คิดเห็นภาพวันวาน
เพิ่งสิเข้าถึงความทรมาน
กะตอนที่เจ้า ปล่อยมืออ้ายไป
เพิ่งสิเข้าใจ ถึงความเจ็บร้าว
กะตอนที่เฮาห่างกันเเสนไกล
เพิ่งสิเข้าถึงทุกอย่างทุกความเสียใจ
กะตอนที่อ้อมกอดอ้าย บ่มีเจ้า
เพิ่งเข้าใจความเจ็บ กะวันที่มีน้ำตา
เข้าถึงรสชาติสุรา กะตอนที่นอนดูดาวเดียวดาย
ได้เข้าใจความช้ำ ได้เข้าใจคำว่าใจสลาย
กะตอนที่ความฮักเฮา มันเริ่มเลือนหาย อ้ายจั่งได้ฮู้สึก
จั่งเฮ็ดให้เข้าใจ ว่าความเจ็บมันเป็นจั่งใด
มันโหดร้าย แฮ่งยามคิดฮอดเจ้า
เพิ่งสิเข้าถึง คำว่า เจ็บปวด
กะตอนที่คิดเห็นภาพวันวาน
เพิ่งสิเข้าถึงความทรมาน
กะตอนที่เจ้า ปล่อยมืออ้ายไป
เพิ่งสิเข้าใจ ถึงความเจ็บร้าว
กะตอนที่เฮาห่างกันเเสนไกล
เพิ่งสิเข้าถึงทุกอย่างทุกความเสียใจ
กะตอนที่อ้อมกอดอ้าย
เพิ่งสิเข้าถึง คำว่า เจ็บปวด
กะตอนที่คิดเห็นภาพวันวาน
เพิ่งสิเข้าถึงความทรมาน
กะตอนที่เจ้า ปล่อยมืออ้ายไป
เพิ่งสิเข้าใจ ถึงความเจ็บร้าว
กะตอนที่เฮาห่างกันเเสนไกล
เพิ่งสิเข้าถึงทุกอย่างทุกความเสียใจ
กะตอนที่อ้อมกอดอ้าย บ่มีเจ้า